Chwile zapomnienia, czyli trzy drogi do miłości
kzarecka
2008-04-02
Trzy drogi do miłości: przez serce, przez żołądek, przez seks. Mówi się, że jeszcze przez rozum (chyba najlepsza droga - wtargnąć w czyjeś myśli tak, by nie odstąpić ani na chwilę). W powieści "Chwila zapomnienia" te drogi będą nieco inne (bohaterkami są trzy kobiety: prawniczka, lekarka, dziennikarka). Autorką książki jest Penny Vincenzi. W "USA Today" napisano: - Proza Vincenzi to wspaniała ucieczka w krainę marzeń. Zatem uciekajmy tam. Uciekajmy w chwile zapomninia. Nieważne, czy to dobre czy złe.
O książce - Szeroko zakrojona powieść obyczajowa z życia współczesnych kobiet, obejmująca niemal dwadzieścia lat. Jocasta, Clio i Martha poznają się tuż po ukończeniu szkoły średniej, podczas wycieczki do Tajlandii. Dzielą się swymi marzeniami i wyobrażeniem o szczęściu. I obiecują sobie rychłe spotkanie w rodzinnym Londynie.
Zobaczą się jednak dopiero po latach, już jako dorosłe kobiety – dziennikarka, lekarka i wzięta prawniczka – uwikłane w sprawy zawodowe i uczuciowe. Ich losy w zaskakujący sposób połączy ambitna piętnastolatka, porzucona jako noworodek na lotnisku i szukająca swej prawdziwej matki.
Ciepła i wzruszająca powieść z życia współczesnych kobiet, opowiadająca o troskach codzienności, w jakiej trudno połączyć karierę ze szczęściem osobistym, i o tym, że miłości nie można udawać, a prawdy nie da się zataić. I o jednej małej chwili zapomnienia, która może wpłynąć na całe długie życie.
Fragment
Sytuacja trochę przypominała ów pamiętny dzień, kiedy zastrzelono prezydenta Kennedy'ego - powiedzieliby ludzie starsi. I gdy zginęła księżna Diana - dodaliby młodsi. Człowiek dokładnie zapamiętuje, co robił, gdy się o tym dowiedział albo przeczytał. Wie również, że do końca życia nie zapomni tej chwili.
- Nie - szepnęła Helen. - Tylko nie to, proszę - powtarzała, czytając artykuł.
Pomimo świeżej opalenizny była blada jak płótno.
Jim, któremu z wściekłości dosłownie odebrało mowę, krążył tam i z powrotem po kuchni, od czasu do czasu zatrzymując się, żeby uderzyć pięścią w tylne drzwi. Jilly, odpowiedzialna za całe zamieszanie, siedziała w jadalni, zbyt zaszokowana, żeby nawet myśleć, i usiłowała stawić czoło najgorszemu ze scenariuszy, jakie sobie wyobrażała od telefonu Carli dwadzieścia cztery godziny temu.
Gdy Gideon znalazł Jocastę nad jeziorem, siedziała w całkowitym bezruchu, zaszokowana, trzymała w ręce gazetę i obrzucała Carlę wyzwiskami, które zaskakiwały nawet ją samą. Clio w sobotę rano miała dyżur w przychodni. Recepcjonistka pokazała jej artykuł, zachwycona, że napisano coś o jednej z ich pacjentek.
- Wspomniano tu nawet o pani Bradford i jej sklepie.
Clio przez dobrą chwilę siedziała w swoim gabinecie, wciąż na nowo czytając artykuł i wbrew wszelkim znakom na niebie i na ziemi mając nadzieję, iż Jocasta nie miała z nim nic wspólnego. Zastanawiała się, jak poczuje się matka Kate, prawdziwa matka Kate, gdy to zobaczy.
Nat Tucker przeczytał artykuł, po czym usiadł w kuchni matki, ignorując namowy ojca, żeby ruszył swój cholerny tyłek i zszedł do warsztatu. Chłopak zastanawiał się nie tylko nad tym, czy powinien zadzwonić do Kate, czy raczej podjechać i spróbować się z nią zobaczyć, ale też jak mógł nie zauważyć, że dziewczyna jest tak piękna. Dodatkową radość sprawił mu opis jego osoby i auta. Co więcej, wykazując się wrażliwością, która zaskoczyłaby większość jego kumpli i całą rodzinę, uznał, że nie można się dobrze czuć, jeśli tak beznadziejna gazeta podaje do publicznej wiadomości informację o tym, iż człowiek został porzucony w pomieszczeniu ze środkami czystości.
Carla widziała już swój materiał poprzedniego wieczoru i wtedy była z niego bardzo, bardzo zadowolona, jednak po ukazaniu się gazety dziennikarka miała pewne problemy ze stawieniem czoła rzeczywistości. Oczywiście jedynie wykonywała swoją robotę; oczywiście Jilly, najwyraźniej zaszokowana, a może wręcz przestraszona, potwierdziła (zgodnie z instrukcjami prawników Carla nagrała tę rozmowę), że tak, to prawda, Kate to rzeczywiście porzucona Mała Bianca, i oczywiście nic się nie zmieniło, dziewczyna nadal ma przed sobą oszałamiającą karierę modelki. Tylko teraz Carla nie była już wcale taka zadowolona z siebie, widząc nastolatkę w gazecie, taką młodą i bezbronną obok wyjawionej dużą czcionką tajemnicy jej pochodzenia, napisanej ku uciesze prawie dwóch milionów czytelników "Sketcha", aby mieli co przeczytać przy śniadaniu.
Penny Vincenzi "Chwila zapomnienia"; Wydawnictwo: Świat Książki; Format: 125 x 200 mm; Liczba stron: 720; Okładka: twarda; ISBN: 978-83-247-0377-7
KaHa
