Chłopak czy dziewczyna? - Papademetriou, Tebbetts
dgajda
2008-09-03
Pierwszą rzeczą, która uderzyła mnie, gdy wziąłem do ręki książkę "Chłopak czy dziewczyna", był fakt, że napisana została przez dwie osoby. Niby nic nowego, przecież takie zabiegi dokonywane były również w polskiej literaturze, choćby książka "188 dni i nocy" pióra Wiśniewskiego i Domagalik, a jednak zafrapowało mnie to dość mocno. Po raz pierwszy powieść ta ukazała się w brytyjskiej oficynie kilka lat temu. Redaktor wydawnictwa zaprosił dwoje sprawnie władających piórem pisarzy do wymyślonego przez siebie projektu powieści dwugłosowej, która traktuje o zachwianiach tożsamości. Autorzy łyknęli bakcyla i uznali, że w ich pracy przynajmniej rodzaj gramatyczny pozostanie poprawny.
Książka jest przewrotną komedią opisującą perypetie dwojga przyjaciół, którzy praktycznie od zawsze mogą na sobie polegać. Ich zażyłość potęguje bliskie poczucie przywiązania i chęć obdarzania drugiej osoby troską i zaufaniem. Bliźnięta jednomózgowe, jak mówią o sobie bohaterowie powieści "Chłopak czy dziewczyna", znają się na wskroś. Niech nie zwiedzie nikogo określenie rodzinnych powiązań, które ma tutaj jedynie uzmysłowić odbiorcy moc ich przyjaźni. Oprócz zwyczajnej, obopólnej pomocy, wspólnego odrabiania lekcji, przygotowywania zwariowanych imprez, doradzają sobie także w sprawach miłosnych. Marcus - zdeklarowany gej doskonale rozumie problemy sercowe swojej przyjaciółki Francy. Bacznie przygląda się fatygantom, stara się eliminować tych, którzy jego zdaniem zupełnie nie przystają charakterologicznie do dziewczyny. Splot przedziwnych zdarzeń prowadzi do spektakularnego finału. Czy ingerencja w życie Francy nie przyczyni się do zniszczenia ich więzi? Gdzie jest granica między przyjacielską serdecznością a chęcią poprawy własnej doli ?
"Chłopak czy dziewczyna" to dość specyficzna książka. Czytelnika od razu zafrapuje niecodzienna formuła. Autorzy powracają do dawnej tradycji powieści dwugłosowej. Wydarzenia poznajemy z perspektywy obojga bohaterów, dzięki czemu odbiorca może dokładnie prześledzi ścieżkę myślową danej postaci. Zauważalne jest przenikanie się dwu światów - męskiego i damskiego, które wzajemnie się zazębiają i po części uzupełniają.
Powieść pary amerykańskich prozaików porusza zapalną ostatnio kwestię miłości homoseksualnej. Oczywiście większość z nas rzeknie – nihil novi, wszak ostatnimi czasy pojawiło się mnóstwo powieść o tej tematyce, jednakże książka ta wnosi coś świeżego, ożywczego. W czym tkwi jej nowatorstwo ? Mam tutaj na myśli zupełnie inne kategorie wiekowe. Bohaterami tej książki są nastolatkowie, którzy borykają się z codziennymi frasunkami. Rozpatrują, czy iść na sobotnią imprezę, jaki kolor bluzki dobrać do butów, czy też ile powinni zjeść, aby nie przytyć. Gdzieś pomiędzy tymi powszechnie znanymi turbacjami kryje się przerażająca (czy aby na pewno?) prawda o naturze głównego bohatera. Tutaj pojawiają się pytania związane z tolerancją, akceptacją w środowisku, etc, etc. Warto przyjrzeć się kształtującym się umysłom, które już od najmłodszych lat oswajane są ze wszystkimi odłamami miłości.
Jedyną sprawą, która wywołuje irytację i niechęć podczas lektury jest język powieści. Pisarze nie pokusili się o kwiecistość lingwistyczną i bogactwo formy, ponieważ ich powieść utkana jest z banalnych i powszechnie znanych frazesów. Zaskakująco dobry koncept może zostać zatarty przez niedociągnięcia gramatyczne.
"Chłopak czy dziewczyna" to lepsza wersja, bardzo popularnego w Ameryce gatunku, jakim jest tak zwany chick lit. Określenia tego używa się na potrzebę nazywania powieści o zabarwieniu rozrywkowym, która nie niesie głębszego przesłania. Utwór prócz zabawnej i luźnej konwencji dostarcza odbiorcom chwili refleksji i zastanowienia się nad życiem młodych ludzi, którzy borykają się z bardzo istotnymi problemami.
Lisa Papademetriou, Chris Tebbetts "Chłopak czy dziewczyna?"; Wydawnictwo: Znak; Tłumaczenie: Mateusz Borowski; Format: 125 x 205 mm; Liczba stron: 256; Okładka: miękka; ISBN: 978-83-240-1008-0
Damian Gajda
