Królowie, królowe, księżniczki, mistrzowie i... matki chrzestne
Tak, mamy sporo tytułów - mistrz horrorów, król kryminałów, królowa thrillerów i tak dalej. A teraz mamy też... matkę chrzestną. Jo Nesbø (wielokrotnie nagradzany w swoim kraju autor powieści kryminalnych) powiedział "Anne Holt jest matką chrzestną norweskiej szkoły kryminału". Brawo. Jak zatem nazwać Nesbø (niestety u nas mało kto o nim wie)? Porzucając jednak ten wątek i dochodząc do sedna - Anne Holt i polski wydawca dają nam "Śmierć demona", najlepszą powieść z serii o Hanne Wilhelmsen. Dom dziecka, śmierć, zagadka - zapowiada się intrygująco. A na marginesie (wracając do tematu pierwszych słów - jedna książka, a mamy aż trzy "tytuły" - mistrzyni, królowa, matka chrzestna; nie za dużo?)
Wcale nie narzekam. Nic a nic! Wręcz odwrotnie. Cieszę się. A radość przyniósł mi posępny mężczyzna, którego zna cały świat - Kurt Wallander. I oczywiście jego "ojciec" - Henning Mankell. Pamiętam, jak kiedyś, kiedyś, kiedyś pisownia tego imienia i nazwiska sprawiała, że na dłużej się zatrzymywałam (ile "n" i gdzie?; dwa razy "l"?). Teraz? Teraz mnie to śmieszy. Mankell tak wszedł w głowę, że zatrzymywać się nie da. I nie chce. Tak samo jak nie chce się go wypuścić, czy pozwolić mu odejść. Całe szczęście on wciąż się wspina na swoją piramidę. W "Sunday Times" napisano: "Pomysł zbioru opowiadań o Wallanderze jest prosty, ale genialny". Zgadzam się! Książka będzie miała swoją premierę 9 listopada.
Joanna Siedlecka bywa określana mianem "pani od biografii". Sięga do nietypowych życiorysów literatów – pisała już między innymi o Witkacym ("Mahatma Witkac"), Herbercie ("Pan od poezji") czy Kosińskim (wznowiony niedawno przez wydawnictwo Czerwone i Czarne "Czarny ptasior"). Tym razem dostajemy do rąk kolejne, zarazem najbogatsze ze wszystkich - zawierające kilkadziesiąt dużych zdjęć - wydanie swoistego reportażu biograficznego poświęconego osobie Witolda Gombrowicza. Twórczość Gombrowicza jest tutaj na drugim planie, bo autorkę przede wszystkim interesuje osoba autora. Siedlecka w konsekwentny i metodyczny sposób, zbierając relacje, przedziera się przez maski i pozy, żeby dotrzeć do prawdy o człowieku. Prawdy, która jak zwykle w takich przypadkach okazuje się być przynajmniej trochę zaskakująca. 
Mam słabość do Czechów. Mam słabość do kraju, zamieszkałych tam ludzi i jedynych w swoim rodzaju biszkoptowych krów. Mam słabość i już. Nic na to nie poradzę, że gdy tylko usłyszę, że coś pochodzi z terytorium naszego sąsiada, oczy zaczynają mi się świecić. Tak też było przy książce "List miłosny pismem klinowym". Autor? Tomáš Zmeškal. Dodam - debiut. Debiut, który uhonorowano prestiżową nagrodę Josefa Škvoreckiego. W Radio Praha padły słowa: - Nowatorska stylistycznie, jedyna w swoim rodzaju opowieść o miłości, osadzona głęboko w realiach historycznych (...). Po niewiarygodnej serii pozytywnych recenzji ukazało się już drugie wydanie. To "natychmiastowy sukces" i "literacka sensacja" - wielu pisarzy może o czymś takim tylko pomarzyć.
Często można usłyszeć jak kolega koledze mówi: "Nie żeń się. To będzie twój koniec", ale mężczyzna wbrew wszystkiemu mówi "Tak" i zaczyna nosić obrączkę. Panowie, my - kobiety, wcale nie jesteśmy takie złe! Federico Moccia w najnowszej książce ze swojego bohatera zrobił nawet romantyka przestrzeni całkowitej i... na tym wygrał. Włosi pokochali powieść. Nawet doczekała się adaptacji, na którą tłumnie ruszyli przedstawiciele Italii. O czym marzą młode Włoszki u progu dorosłości? No tak, o tym "zgubnym" ślubie. Już niedługo na księgarskie półki trafi książka "Wybacz, ale chcę się z tobą ożenić". 
Kobieta-archeolog, policjant, śmierć, zagadka - z czym Wam się to kojarzy? Kathy Reichs - ja tak natychmiast łączę. Wprawdzie archeolog to nie antropolog, ale podobieństwa są. I to duże (a przynajmniej dla laika). Reichs stała się sławna dzięki serii swoich książek i serialowi "Kości". A tu nagle zza winkla wyskakuje Elly Griffiths z Ruth Galloway. I tak w lipcu poznaliśmy "Szlak kości", a teraz dostaliśmy do rąk "Janusowy kamień" (gratulacje dla Wydawnictwa Literackiego, że tak szybko mamy drugą powieść; kiedy premiera trzeciej?). W "The Guardian" napisano: "Kiedy pierwsza część serii jest świetna, oczekujemy że dalsze będą równie dobre. Autorce ta sztuka całkowicie się udała. Rodzinna tajemnica, szaleństwo, pogańskie obrzędy i rzymska mitologia oraz duża doza humoru. Ponadto mamy parę znanych nam już wyrazistych bohaterów. Prosimy o więcej!". Tak, tak, więcej, więcej!
19 października na księgarskie półki ma trafić nowa książka Izabeli Sowy. Kto lubuje się w prozie autorki, z pewnością po powieść sięgnie. Kto nie lubuje, pewnie nie sięgnie. A tych, którzy nie są zdecydowani, postaram się zachęcić słowami wydawcy: - Ironiczna powieść o wyprawie w głąb – nie tylko siebie. Historia o polskiej prowincji (nie mylić z Prowansją!), o rynku wydawniczym, krytykach i pisarzach, a przede wszystkim o czytelnikach – tych z miast i miasteczek Polski X, Y, Z. "Części intymne" - polecam.
Miała prawie siedemdziesiąt lat, gdy postanowiła, a zarazem spróbowała nurkowania. Wtedy zobaczyła w wodzie dwa ogromne żółwie zielone. Zainteresowała się nimi. Wiecie, że zółwice składają jaja w miejscu, w którym się same narodziły? Małgorzata Szejnert (właśnie o Niej dziś mowa) zaczęła się zastanawiać - czy na tak mocno zabudowanym Zanzibarze żółwie mają szansę na potomstwo? To był impuls, który sprawił, że Szejnert zaczęła interesować się Zanzibarem. Nie, nie, nie bójcie się - "Dom żółwia. Zanzibar", to nie wykład z 
