Akif Pirinçci należy do najbardziej poczytnych autorów niemieckich. Ile osób zna coś więcej, niż jego kocie kryminały, nie mam pojęcia, ale skoro do najpoczytniejszych należy, to famfary. Autor wyznał kiedyś dziennikarzom, że kocha koty. Jakże jednak mogłoby być inaczej? To one przyniosły mu międzynarodowy sukces i pieniądze (kryminały osiągnęły milionowe nakłady). Kolejną napisaną książką z "kociej perspektywy" jest "Pojedynek". Kto zna i lubi, sięgnie. Kto nie zna, może powinien poznać. Kto nie lubi... no cóż, pewnie już nie polubi.
czytaj więcej...
A ja byłam właściwie szczęśliwa. Właściwie, to dobre słowo. Taka przykrywka do wszystkiego, czego nie chcemy powiedzieć. Właściwie dobrze, to znaczy, nie, nie dobrze, ale prawie źle, ale po co ci o tym mówić. Właściwie zdrowa, to znaczy chora, może była chora, może jeszcze nie doszła do siebie, więc właściwie zdrowa, ale nie twoja sprawa. Właściwie myślałam, żeby do ciebie zadzwonić... to znaczy, nie, nie chciałam dzwonić, ale nie wiem, co powiedzieć, więc słowo właściwie i tak da ci do zrozumienia, że nie dzwoń ty również. To fragment z "Trzepotu skrzydeł", najnowszej książki Katarzyny Grocholi (bestsellerowej pisarki wielokrotnie wyróżnianej między innymi Asem Empiku). O miłości absolutnej, która przeradza się w coś dramatycznego. O oddzieleniu pokory od upokorzenia, miłości od zauroczenia.
czytaj więcej...
Pod koniec czerwca będzie można kupić kolejną książkę autorki, która na swoim koncie ma już nagrodę za całokształt twórczości (najbardziej znana z powieści: "Bez mojej zgody" i "Czarownice z Salem Falls") - Jodi Picoult. Jak brzmi główne pytanie, które autorka zadała w "Imię miłości"? Do czego zdolna jest matka w obronie swojego dziecka. W "Glamour" napisano o najnowszej propozycji pisarki: - Powieść Picoult przypomina, jak łatwo jest wyciągnąć pochopne wnioski i mimo najlepszych chęci popełniać jeden błąd za drugim. 
Diane Wei Liang część dzieciństwa spędziła z rodzicami w chińskim obozie pracy. Brała również udział w demonstracji na placu Tiananmen. Jak widać, dla władzy wszyscy jej bliscy nie byli wymarzonymi przedstawicielami narodu. Gdy Diane miała 14 lat, powiedziała matce (profesor literatury), że chce zostać pisarką. W odpowiedzi usłyszała: - Pisanie to najbardziej niebezpieczny zawód w Chinach. Nie pozwolę ci na to. Poza tym, o czym miałabyś pisać, przeżyj życie, dopiero wtedy będziesz miała coś do powiedzenia. W 1990 roku wyjechała do USA. Pięć lat temu wydała książkę - wspomnienie o Tiananmen, w zeszłym roku "Oka Jadeitu", w obecnym "Papierowego motyla" (polska premiera 13 czerwca). Znakomity thriller jest kontynuacją serii o kobiecie detektywie. Prawa do książki zakupiły 23 kraje (z oczywistych względów Chiny nie). 
Wziął głęboki oddech, potem jeszcze jeden i rozpostarł skrzydła, zagarniając powietrze pod pióra. Mięśnie jego pleców się napięły. Krew zaczęła żywiej krążyć w żyłach. Wiatr nim kołysał, szarpał go, namawiał do lotu. To Dill - młody anioł, bohater imponującego debiutu Alana Campella zatytułowanego "Noc Blizn". Powieść, która okazała się sporym sukcesem w Wielkiej Brytanii i USA (wychwalana przez krytyków, czytelników i autorów fantasy), 13 czerwca ma swoją polską premierę.
Dzisiejsze dzieci są jak zwierzęta - mówi bohaterka książki "Ofiary lata". I zaraz dodaje: - 
Jeanette Winterson, jak można wyczytać na stronie jej polskiego wydawcy, to znakomita pisarka brytyjska, autorka takich książek jak: "Zapisane na ciele", "Nie tylko pomarańcze", "Namiętność". Cytuję wydawcę, ponieważ, tu przyznaję szczerze, powieści owej autorki nie wpadły mi nigdy w ręce. Teraz na polskim rynku pojawia się pierwsza książka dla dzieci autorstwa Winterson. To opowieść o czasie, która rozgrywa się w wielu miejscach i różnych epokach. Jej tytuł to "Dom na krańcu czasu". Choć opowiada historię dziewięciolatki, skierowana jest raczej do starszych dzieci.
Za dwa tygodnie (z groszami) ruszy III edycja warsztatów dla redaktorów. Być może brzmi to nieco "niedostępnie", w rzeczywistości zajęcia skierowane są jednak do wszystkich, którzy chcą pisać jeszcze lepiej. Czy warto? Oczywiście. Dla wielu pracodawców "lekkość pióra" wystarczy. Dla wielu jednak owa lekkość jest na równi pożadana z doświadczeniem i pewnymi umiejętnościami. Jeśli wśród was znajduje się choćby jedna osoba, która w przyszłości chciałaby żyć z pisania (a to niełatwy chleb; alternatywa - może guwernantka, guwernant?; we Wrocławiu taka osoba zarabia ponad dwadzieścia złotych za godzinę; między innymi musi jednak znać przynajmniej dwa języki obce i grać na instrumencie), warto było umieścić tę informację. 
