Posłuchaj muzyki, która przyniesie Ci miłość
Miłość i medycyna w znakomitej współczesnej powieści obyczajowej. Opowieść o potrzebie miłości, ludzkiej samotności, poszukiwaniu samego siebie, roli marzenia i przeznaczeniu… O bezwględnym świecie, w którym wartością nadrzędną staje się sukces zawodowy i kariera. A przecież tak naprawdę w życiu liczy się tylko miłość… Piękne? Tak. Tak. Tak. Zwłaszcza, gdy się słucha muzyki... Zwłaszcza, gdy się patrzy na tę okładkę. Jest jak pomięta, zniszczona miłość, ale ponownie rozłożona, powołana do życia. Mam ochotę dotknąć okładki. Bardzo. Mieć wrażenie, że czuję każde zgięcie. Bardzo. Piękna. Po prostu. "To tylko miłość". Phillippe Segur.
Czy ktokolwiek widział widowisko telewizyjne "Mężczyzna i dwie kobiety" (reżyseria Ewa Gaulis)? Sprzed kilkunastu lat. Dokładniej określając - wyprodukowane w 1991 roku. Ach... Jeśli ktoś widział, zazdroszczę (choćby możliwości obcowania z przełożeniem tekstu). Za pierwowzór robiło tu opowiadanie Doris Lessing. A wspominam o tym dlatego, że 15 maja w księgarniach ma się pojawić wczesny tom opowiadań laureatki Literackiej Nagrody Nobla. Jak podał PIW (publikacja pojawi się w serii Biblioteka Babel): - Kilkanaście zajmujących historii, przewrotnych i błyskotliwych, głębokich i poruszających. Tytuł? Oczywiście "Mężczyzna i dwie kobiety".
Ubóstwiany za "Alchemika", uwielbiany za "Weronika postanawia umrzeć", wywyższany za "Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam", ocenzurowany (na billboardach reklamujących książkę, sutek na okładce był zasłonięty) za "Czarownica z Portobello" i... za to wszystko jednocześnie wyśmiewany. Dla jednych szał uniesień, dla drugich mułowata nuda. Nie podlega jednak wątpliwośći - Paulo Coelho jest popularny. W połowie maja ukaże się jego kolejna książka - "Brida". Jej fragmenty można było już przeczytać w publikacji "Życie. Myśli zebrane". Najwspanialszym doświadczeniem, jakiego może doznać człowiek, jest otwarcie się na Tajemnicę.
Jakby to było, gdyby w nas było więcej "ja"? Ja pracuję. Ja czytam. Ja gotuję. Ja sprzątam. A może zupełnie inaczej? Ja jestem kochanką. Ja jestem dzieckiem. Ja jestem matką. Ja jestem żoną. A może jeszcze zupełnie inaczej? Robert Oxnam, doradca prezydenta USA, wybitny ekspert do spraw Chin i Azji, napisał intrygującą i boleśnie szczerą książkę. Jej tytuł to "11 x ja. Moje życie z osobowością mnogą". Każdy z nas ma wiele twarzy. Jedną dla rodziny i przyjaciół, drugą na potrzeby pełnej stresów pracy, jeszcze jedną dla obcych. Być może mamy też twarz, ktorej nigdy nikomu nie pokazujemy. 
Felix Castor - egzorcysta, "fotograf dusz". Facet, który odsyła zjawy do innego świata. A może w nicość? Sam przecież do końca tego nie wie. On po prostu "odwala" swoją robotę. Wyczuwa ducha, gra na flecie jego własną melodię. Rach, ciach i po krzyku. Gotówka w kieszeń i wszyscy zadowoleni. Do czasu... Co spotka Castora? Tego musicie dowiedzieć się z książki. A żeby do niej zajrzeć, potrzebne wam coś na zachętę. Poniżej fragment "Mojego własnego diabła" Mike'a Careya. 
Powieść sensacyjna w najlepszym gatunku. Wielka polityka i cienie PRL. Wartka akcja. Subtelny erotyzm. Oto cztery hasła reklamujące najnowszą książkę Marcina Wolskiego (autora przeszło trzydziestu powieści, a także zbiorów opowiadań, wierszy i tekstów satyrycznych). "Noblista" jest kontynuacją innej głośnej powieści Wolskiego - "Nieprawe łoże". Maciej Rybiński: - "Noblista" jest powieścią z kluczem, a raczej z całym pękiem kluczy, otwierających drzwi do kolejnych, ciemnych lochów. Ostrzegam jednak przed łatwą i kuszącą identyfikacją bohaterów z osobami istniejącymi realnie. Realizm fikcji Wolskiego polega bowiem na tym, że prawdziwym bohaterem książki jesteśmy my wszyscy. 
Myślę, że dla wielu wystarczą te słowa: - A cóż to za urocza książka! Ze wszech miar godna polecenia zarówno ze względów dydaktycznych, jak i rozrywkowych. Czytając, bawiłam się świetnie, i kategorycznie żądam więcej takich!!! Same słowa jak słowa, ale gdy dodać do nich informację, że wyszły z ust Joanny Chmielewskiej? Jeśli kobieta, która pisze tak zabawne książki (wciąż nie do pobicia "Wszyscy jesteśmy podejrzani", "Wszystko czerwone", "Klin"), z czegoś się śmieje, to warto sprawdzić, cóż to takiego. A to "coś" to "Jak zostać sławną" Anny Powierzy (pewna autorka X opowiadał mi, jak w ogromnym sklepie - przyjmijmy: XYZ, serialowa Czesia z "Klanu" siedziała przy wielkiej reklamie "Jak zostać sławną", a przed nią stały puste krzesła...; ale takie "uroki" spotkań w wielkich XYZ).
Edyta Bartosiewicz w swoim utworze "Dziecko" śpiewa: - Oh dziecko, gdybyś przeżyło tyle co ja. A tu jest zupełnie odwrotnie. Tu, czyli w książc
