"Wiejemy do lasu" wygra z grami komputerowymi, filmami fantasy i magicznymi sztuczkami całego współczesnego świata. Groza, która przeżywają bohaterowie, przeradza się w autentyczny strach czytelnika, ale gęstniejącą atmosferę opowieści opromieniają uśmiech, humor i subtelna zabawa motywami kultury. O takie zdanie pokusił się Grzegorz Leszczyński z Uniwersytetu Warszawskiego. Były jeszcze słowa o grach RPG, znakach rzeczywistości, kluczach i pułapkach. Kto wie, o czym mowa, może pokusi się o lekturę książki autorstwa Lyn Gardner. To wędrówka przez baśnie łączące klasykę z nowoczesnością.
czytaj więcej...
Choć Johanna Nilsson napisała (i wydała; samo napisanie niewiele znaczy) już osiem powieści, u nas mało kto o niej słyszał. Dlatego tym bardziej cieszy nas świadomość tego, że Przystań Literacka nad książką "Sztuka bycia Elą" objęła patronat medialny. Ktoś mógłby rzec: - To też niewiele znaczy. Popełniłby jednak wielki błąd. Bowiem i Nilsson, i jej słowa warte są zwrócenia większej uwagi. 26-latka i 6-latka - co może zrodzić się z takiego połączenia? Przyśpieszony kurs dojrzewania. Nie trzeba być jednak kurą domową, by czuć rodzinne ciepło. "Sztuka bycia Elą" z pewnością znajdzie u nas wielu przyjaciół. Mnie już zauroczyła. Chyba przejrzę własną piwnicę... 
Kochała wielką płomienną miłością. Czy może być coś piękniejszego? Ale... poślubiła innego. Nawet nie wiesz, jak bardzo mi Ciebie brak. Wspomnienia palą mnie jak słońce. Wspomnienia jak lawa gorące. Uciekam przed nimi tak co noc (Chłopcy z Placu Broni). Przez siedemnaści lat wierzyła, że postąpiła dobrze i szlachetnie. Nie wiem nawet, jak to się mogło stać (Firebirds). Czy tak było? "Souvenir", a dokładniej jego autorka - Therese'a Fowler, mówi: "Nie". Bohaterka jej powieści po latach uświadamia sobie, co w jej życiu jest najważniejsze. Postanawia odzyskać miłość, którą poświęciła dla obowiązku. Tym razem nie ma czasu na błędy. Tylko czy on będzie? Czy czekał?
Jej debiut to pełna humoru opowieść o bezwględności mediów, hipokryzji polityków i przewrotności kobiet. Kolejna to historia o zagubionych. O zeschizowanych. O wariatach. A może po prostu o nadwrażliwcach? O ludziach szukających miłości? I jednych, i drugich charakteryzuje przezcież wariactwo. Jak śpiewa Renata Przemyk: - Wpadaj do mnie często, jakbyś wpadał w szał. Kaftan bezpieczeństwa zdejmij szybko w drzwiach. Na twej głowie palma w mojej głowie świr. Kochaj mnie jak wariat, kochaj mnie jak świr. Książka Pauliny Grych to jednak nie opowiastka o miłości. A w każdym razie nie tylko. "Schiza" mówi o niedoskonałości i zagubieniu.
W Imię Ojca i Syna, i Ducha Opowieści, Amen. W przeddzień mych pięćdziesiątych drugich urodzin postanowiłem, że nazajutrz poznam nową kobietę. Myśl ta kołatała się we mnie od dawna, ale tonacji definitywnej nabierała stopniowo. To pierwszy akapit z najnowszej książki Jerzego Pilcha. Ja należę do tego grona, które szeptem mówi: "Wreszcie". Jeśli wy nie jesteście przekonani, przeczytajcie poniższy fragment. Kogo będzie można spotkać na balu rozpustnika? Piłsudskiego, Marilyn Monroe, Saddama Husajna, Marylę Rodowicz, Lwa Tołstoja, Rasputina, Sharon Stone? Zajrzyjcie sami. Bezetzny zaprasza.
Gdy zaczęłam czytać opis książki "Psie Głowy", moje myśli pobiegły torem: Juliusz Machulski - "Pieniądze to nie wszystko" - "Odloty Kukiza" (znowu ten Kukiz... najwidoczniej mam do niego słabość; cytat: - Paweł, oglądałeś Machulskiego "Pieniądze to nie wszystko"? Tak. No to ty jesteś ekskluzywniejszą wersję... Tamci pociągi siedzieli i obserwowali, i mieli winko. Ty masz winnicę i oglądasz przez lornetkę samoloty.). Centrum życia - sklep i ludzie z upadłego PGR-u. "Psie Głowy" Marka Nowakowskiego to jednak zupełnie inna bajka. To, przywołując tekst od wydawnictwa, przypowieść o człowieku zagubionym we współczesnej rzeczywistości. Stawia pytania o przyczyny słabości i wykluczenia. To także stadium ciemnoty, fobii i bezsilności zderzonych z wyzwaniami XXI wieku. 
Wciągająca i ekscytująca opowieść o burzliwych morzach i najpodlejszych przekrętach, opowieść o zaufaniu i zdradzie, o przyjaźni poddawanej najcięższym próbom. Już samo to zdanie powinno was zachęcić do sięgnięcia po książkę Scotta Lyncha. Jeśli jednak chcecie więcej, proszę bardzo. Oto fragment "Na Szkarłatnych Morzach". Poznajcie nadzwyczajnych oszustów i zlodziei, towarzyszy doli i niedoli, przyjaciół na śmierć i życie. Przygoda i humor plus zaskoczenie - to przepis na powieść, od której nie da się oderwać.
O tym autorze już dziś było (Uwodzicielskie pomiędzy, czyli to co niewidzialne). Tak się jednak składa, że występuje również w rolach głównych przy promocji książki "Za worek kości". A skoro już się pojawił, to i my go nie pominiemy. W "El Correro Gallego" padły takie dwa zdania: - To nie przypadek, że porównuje się autora do Carlosa Ruisa Zafona. Baulenas jest tak nowatorskim pisarzem, że można go stawiać w jednym szeregu z najlepszymi scenarzystami Hollywood. Lluis-Anton Baulenas nazywany kronikarzem Barcelony napisał powieść o problemie wierności wobec samego siebie, tożsamości, strachu i przyjaźni.
