Dziesięć baśni. A każda z przesłaniem. Fabuła to cudowna kontaminacja baśni i short story, tworząca zaczarowany świat, w którym rozgrywają się wydarzenia jak ze współczesnych realiów. A do tego drzeworyty i exlibris na powitanie czytelnika.
Tysiąc lat historii. Trzy wzgórza i trzy kraje. Nie byłoby porcelany, gdyby nie szaleńcza obsesja światłych umysłów w Chinach, jak i w Europie. Nie byłoby podróży przez jej świat, gdyby nie literacka wyobraźnia Edmunda de Waal’a.
Ponad pięćset stron znakomicie napisanej powieści działa na czytelnika jak kolorowe baloniki na okładce. Oderwą go od ziemi. Uniosą nad podłogę i pozwolą mu wyfrunąć przez okno prosto w przestworza. A w nich będzie szybować razem ze swoimi marzeniami i w poszukiwaniu samego siebie. Pod warunkiem, żeby była pogoda!
Tak tylko jest w twórczości Marii Vargasa Llosy - seks jak ogień, zdarzenia niczym mróz ścinają krew. Intrygi pną się do góry jak wieże, z których roztacza się widok na świat przyprawiający o zawrót głowy. Dzielnicę występku zamieszkuje jeszcze korupcja, media, polityka i układy oraz świat wielkiego biznesu. Dzielnica występku jest bardzo pojemna i może się w niej zmieścić jeszcze o wiele, wiele więcej. Ale do czasu…
Ashley White, 24 lata, 160 wzrostu, zginęła jako pierwsza żołnierka specjalnej grupy wojskowej w Afganistanie, istniejącej przy elitarnej grupie "Rangers". Kilka miesięcy wcześniej wyszła za mąż. Zmarła na skutek obrażeń odniesionych podczas eksplozji w prowincji Kandahar.
Na okładce widnieje przekrój poprzeczny pnia drzewa z naruszającymi go smugami. I ludzkie oko, w którego prześwicie odbija się ledwo zarysowana zieleń, łąki, woda… Delikatna kreska tnie niczym skalpel ten świat na części. A może na atomy?
- Drzewa "mają prawo do zaspokojenia swych potrzeb społecznych (…), rosnąc w prawdziwym leśnym klimacie (…) oraz do tego, by "przekazać swą wiedzę następnym pokoleniom". Przynajmniej część z nich powinna mieć prawo godnie się zestarzeć, a wreszcie umrzeć naturalną śmiercią" - napisał w końcowym rozdziale książki niemiecki leśnik Peter Wohlleben.
Jeżeli jabłko symbol wyboru, miłości podzielimy na połowę, to jak ocenić, która z nich jest lepsza? Przecież są równe, i to pod względem ilości, i jakości… Ale, zaraz, zaraz, a co z tą jakością, jak jedna z nich okaże się toczona przez robaka i zbita?
