Kochanki z życia wzięte

O książce - Od dekadenckich dworów Karola II i Ludwika XIV po surową atmosferę bunkra, w którym Hitler zawarł pakt ze śmiercią – książka Leigh Eduardo przenosi nas kolejno w jakże różne światy ośmiu niezwykłych kobiet, które wykorzystywały swą seksualną atrakcyjność dla zdobycia władzy i wpływów. Kierując się oportunizmem, ambicją i zwyczajną odwagą, uwodziły i wywoływały skandale – wszystko po to, by przetrwać w zdominowanym przez mężczyzn świecie i - jak pokaże historia – zdobyć reputację, która przetrwa długo po ich śmierci. Na przykład Emma, Lady Hamilton, jako córka niepiśmiennych rodziców przez pewien czas parała się prostytucją, zanim swym urokiem osobistym utorowała sobie drogę do wyższych sfer społeczeństwa. Szczytem jej kariery okazał się udział w gorszącej współczesnych aferze miłosnej z Lordem Nelsonem. George Sand, równie niesławna francuska powieściopisarka, miała już za sobą doświadczenia w miłości lesbijskiej, gdy uwiodła tak sławnych artystów, jak Chopin czy de Musset, pozostając zawsze wierną swemu postanowieniu, by "kochać kogokolwiek zapragnie". Wśród tych niezwykłych kobiet są także towarzyszki koronowanych głów: przewrotna i biegła w dziedzinie miłości Lady Castlemaine, która długo zniewalała Karola II, równocześnie sypiając z niezliczoną liczbą innych kochanków; Lola Montez, która w niespełna dwa lata pozbawiła Królestwo Bawarii ponad dwóch milionów florenów; i wreszcie La Belle Otero, która pyszniła się tym, że miała więcej królewskich kochanków, niż jakakolwiek inna kobieta.

Fragment
Słownik podaje kilka definicji słowa kochanka: "utrzymanka, faworyta, amantka, kobieta (inna niż żona), z którą żonaty mężczyzna pozostaje w (zwykle długotrwałym) związku seksualnym, kobieta utrzymująca stosunki seksualne z mężczyzną bez zawarcia związku małżeńskiego". Choć wszystkie te określenia trafnie opisują, kim jest kochanka, te same terminy dają się z równym powodzeniem zastosować do kurtyzany, z kilkoma zaledwie różnicami. Zasadnicza różnica pomiędzy kochanką a kurtyzaną leży w kwestii pieniądza. Kobiety z wyższych warstw społecznych zostawały kochankami z każdego możliwego powodu, bynajmniej nie tylko dla korzyści finansowych. Były nierzadko zamężne, miały wysoką pozycję społeczną, a nawet – do pewnego stopnia – niezależność finansową. Gdy wdały się w romans, takt i dyskrecja odgrywały niebagatelną rolę, zwłaszcza gdy szło o utrzymanie małżeńskiego status quo. Nie można też zaprzeczyć, że intryga dodawała takiemu związkowi blasku, a niebezpieczeństwo – dreszczu emocji. Te kobiety niewiele miały zmartwień poza własną zmysłową przyjemnością oraz pragnieniem, by podobać się płci przeciwnej. (...) Dla wygody przyjąłem dla wszystkich ośmiu kobiet, jakie pojawią się w tej książce, kategorię kochanki. Opowieści obejmują trzysta dwadzieścia cztery lata, od 1641 do 1965 roku. Pięć spośród bohaterek miało przez pewien czas do czynienia z królewskim majestatem; z tych pięciu trzy miały więcej niż jednego koronowanego kochanka.
Barbara Villiers była bezlitośnie ambitna, seksualnie nienasycona i jawnie przewrotna. Urodą wprost olśniewała – nawet wrogowie (a tych miała krocie) nie mogli temu zaprzeczyć. Takiej kombinacji niewieścich przymiotów król Karol II nie potrafił się oprzeć, przez lata dawał się jej formować jak glina. Była najbardziej lubianą spośród wielu kochanek monarchy i dopiero po dwunastu latach supremacji zrzekła się swej władzy. Przez te lata zebrała olbrzymią fortunę i pozyskała, via królewskie łoże, tytuły szlacheckie, w tym hrabiny Castlemaine i księżnej Cleveland. Koronowany protektor nie narzucał Barbarze ograniczeń w przyjmowaniu innych kochanków. Zasięg jej miłosnych podbojów był zatrważający, gama trofeów – przebogata: od króla po linoskoczka, od zbójcy po arcybiskupa. Zaliczyła królewskiego syna z nieprawego łoża, którego matką była poprzednia kochanka władcy, własnego woźnicę (jego umięśnionym udom nie sposób było się oprzeć!), a nawet zmumifikowane trzystuletnie ciało kościelnego hierarchy.

Leigh Eduardo "Kochanki. O uwodzeniu, władzy i ambicji historie prawdziwe"; Wydawnictwo: Prószyński i S-ka; Tłumaczenie: Dariusz Wójtowicz; Format: 142 x 202 mm; Liczba stron: 400; Okładka: miękka; ISBN: 978-83-7469-590-9

KaHa