Nowina Żywina

kzarecka

2008-10-24

W niezwykle interesujący sposób Świat Książki zabrał się za promocję powieści Rafała Ziemkiewicza. Otóż jeszcze przed premierą rozsyłał informację, która zawierała stronicę gazety "Nowina" (później "szczęśliwcy" otrzymali krótki film z Czarnego Punktu, czyli telewizyjne Informacje 24). Z kolei "Nowina" podawała wiadomość o śmierci pewnego posła. Co właściwie się wydarzyło? Dlaczego nie wykonano prawidłowej ekspertyzy wraku? Żeby się tego dowiedzieć, musimy sięgnąć po ksiązkę. A w niej tym zagadkowym tropem dość specyficznego i z pewnością niejasnego wypadku rusza młody dziennikarz... "Żywina" to współczesna powieść, która moze zachwycić wielu Polaków (nie tylko tych, którzy uważają się za fanów Ziemkiewicza).

O książce -. Przenikliwy obraz mechanizmów, rządzących naszą prowincją, na szerokim tle Polski ostatniego dwudziestolecia, zwieńczonym narodową żałobą po odejścia naszego Papieża.

Warszawski dziennikarz, Radek Derechowicz, zostaje wysłany na miejsce wypadku samochodowego, w którym zginął poseł Stanisław Żywina: cyniczny awanturnik, szef lokalnej "Samoobrony", mistrz w manipulowaniu ludźmi. Choć Żywina swe sukcesy zawdzięczał postępkom dalekim od przyzwoitości, a zginął wskutek pijaństwa, mieszkańcy rodzinnego Bykowa chcą mu postawić pomnik: "w przeciwieństwie do żywego polityka, pomnik na pewno nikogo nie rozczaruje". Zbierając materiały do reportażu o działalności posła, Radek odkrywa mechanizmy, które uczyniły prostego cwaniaka z kryminalną przeszłością wpływowym politykiem; ale także fakty, każące spojrzeć na tę karierę w inny sposób, niż narzuca perspektywa stolicy. Jednocześnie gmatwa się życie prywatne dziennikarza - zmuszony ukryć się na prowincji przed zazdrością wpływowego męża jednej ze swych kochanek, do dwóch dotychczasowych romansów dodaje trzeci ? z Arletą, młodzieńczą miłością Żywiny i matką jego dziecka. Splot tych wszystkich zdarzeń sprawia, że Radek doznaje swoistej przemiany?
W historii Żywiny - "wyrokowca, politycznego chuligana i populisty, który trafił na salony" - pełnej zaskakujących zdarzeń i krwistych, prawdziwych do bólu postaci, jak w soczewce odbija się całe "polskie piekło". Z zawiścią, brakiem zainteresowania dla czegokolwiek, co nie jest czubkiem własnego nosa i bezlitosnym niszczeniem wszystkiego, co odstaje od przeciętności. Mądre konkluzje i szeroka synteza Ziemkiewicza powodują, że z tej znakomitej książki wynika znacznie więcej, niż tylko przestroga...

Leszek Bugajski: - Ziemkiewicz nie zawodzi swoich czytelników.

Eustachy Rylski: - Wielu poglądów autora na politykę, historię, obyczaje nie podzielam, ale też on mnie do tego nie namawia. On, w swojej świetnej napisanej powieści, przypomina mi tylko, że irytująca niedojrzałość by nie rzec gówniarstwo, powszechna bylejakość, zawstydzająca niesterowność, słabość, tam, gdzie powinna być siła i siła tam, gdzie powinno być wybaczenie, a przede wszystkim nieustająca gra pozorów, to również mój kłopot. Bez względów na poglądy.