Szósty zmysł, czyli grób z niespodzianką
kzarecka
2009-01-27
W październiku zeszłego roku na księgarskie półki trafił "Grobowy zmysł". I w ten oto sposób miłośnicy książek wydawanych przez Fabrykę Słów mogli poznać Harper - dziewczynę, która czuje zmarłych. "Martwi nie czują, ale czekają. Na kobietę, której piorun usmażył mózg"- tak zapowiadana jest kontynuacja powieści, która wyszła spod pióra Charlaine Harris (autorki, która pisze już od przeszło dwudziestu pięciu lat). Tytuł drugiej części przygód Harper to "Grób z niespodzianką". Co czeka na Nieboszczykowy Licznik Geigera?
O książce - Harper jest poszukiwaczem ciał. Takim Nieboszczykowym Licznikiem Geigera. Specyficzny talent do odnajdywania zwłok - swój szósty, grobowy zmysł - zyskała po porażeniu piorunem. Jest jedną z nielicznych osób na Ziemi, które przeżyły takie "pieszczoty". Stała już nad wieloma dołami, w których porzucono lub ukryto zwłoki różnych nieszczęśników. Także nad grobami, w których razem ze zmarłymi spoczęły tajemnice ich zgonu. Skupiona nad ludzkimi szczątkami, widziała wiele śmierci. Ale ta mogiła zaskoczyła nawet ją. Tłokiem oraz natłokiem spraw, które nie pozwoliły zmarłym spoczywać w pokoju. A żywych zmuszały do… powiększenia grona nieboszczyków. I tak, z okolic cmentarnego horroru, wkraczamy w zaklęte rewiry rasowego kryminału.
Fragment
Nie wierzę w to, że życie i śmierć są dwiema stronami tej samej monety. Gówno prawda. Nie zamierzam mówić, że Tabita odeszła w pokoju, aby połączyć się z Bogiem. Bóg nie przekazał mi takich informacji. Poza tym teraz mój odbiór był jakiś inny; bardzo rzadko doświadczałam czegoś takiego. Starałam się przeanalizować tę różnicę, ale nie doszłam do żadnych konkretnych wniosków. Wiedziałam, że nie przestanie mnie to prześladować póki nie zrozumiem, o co chodzi.
Widziałam wiele śmierci, naprawdę wiele. Śmierć jest w moim życiu czymś tak naturalnym, jak dla innych sen czy jedzenie. Śmierć pisana jest każdemu człowiekowi. Jest nieuchronną koniecznością, samotną podróżą w nieznane. Ale Tabita wyruszyła w tę drogę zdecydowanie za wcześnie, a jej podróży na tamtą stronę towarzyszył strach i cierpienie. Ubolewałam nad tym, w jaki sposób opuściła ten świat.
Te ostatnie chwile naznaczyły ją jakoś podczas przejścia, a ja musiałam zrozumieć, dlaczego. Na razie odłożyłam rozważania na później; może pomogłaby mi jeszcze jedna wizyta na cmentarzu. Choć to mało prawdopodobne, żebym miała jeszcze kiedyś styczność z ciałem.
Obróciłam się na bok i poprawiłam poduszkę pod głową. Skierowałam myśli na szlak, którym podążały tak często, że znaczyły go już koleiny. Prowadził on do mojej siostry. Twarz Cameron pamiętałam już tylko jak przez mgłę; czasem przybierała rysy z ostatniego szkolnego zdjęcia siostry, noszonego przeze mnie w portfelu.
Tak niespodziewane okoliczności odkrycia zwłok Tabity obudziły we mnie nadzieję, że kiedyś może uda mi się znaleźć szczątki siostry.
Cameron zniknęła sześć lat temu. Podobnie jak Tabita, została nagle uprowadzona ze ścieżki swojego życia. Pozostał po niej tylko plecak szkolny. Tego dnia, gdy powrót Cameron opóźniał się znacznie, wyruszyłam na poszukiwania. Ocuciłam matkę na tyle, by przynajmniej przez chwilę mogła popilnować Mariellę oraz Gracie, a potem w duchocie i upale podążyłam drogą, którą siostra wracała z liceum.
Gdy wyruszyłam, zaczynało zmierzchać. Cameron została w szkole dłużej niż ja – pomagała dekorować salę na jakąś imprezę, chyba bal pożegnalny dla ostatnich klas.
Znalazłam jej plecak wyładowany książkami, zeszytami, pożyczonymi od kogoś notatkami, połamanymi ołówkami i drobniakami. Policja trzymała go u siebie bardzo długo. Przeszukali dokładnie wszystkie przegródki, kieszenie, wypytali mnie o każdą notatkę. Potem poprosiliśmy o zwrot tych rzeczy. Do dzisiaj wozimy z Tolliverem plecak Cameron w bagażniku.
Charlaine Harris "Grób z niespodzianką"; Wydawnictwo: Fabryka Słów; Tłumaczenie: Dominika Schimscheiner; Format: 125 x 205 mm; Liczba stron: 320; Okładka: miękka; ISBN: 978-83-7574-062-2
KaHa
