Jesienny koktajl - Jolanta Kwiatkowska

dkoziarski

2009-10-04

jesienny_koktajl_160."Mam znowu doła / Znów pragnę śmierci / Wszystkie formy samobója / Przed oczyma stają mi" śpiewa w ironicznym utworze Kur "Jesienna deprecha" Tymon Tymański. Przyjęło się uważać, że jesieni towarzyszy depresja, że wraz ze spadającymi liśćmi, opadają odpowiednio nasz nastrój i nasze morale.




W powszechnym mniemaniu to jesień i zima są tym czasem w roku, kiedy to do głowy przychodzą smutne, przytłaczające, nawet samobójcze myśli (tak naprawdę istnieje wiele statystyk, z których wynika, że większość samobójstw popełnianych jest… latem). Tymczasem jesienna aura może sprzyjać pozytywnej refleksji i wielu dobrym postanowieniom. Podobnie rzecz się ma w kwestii tak zwanej "jesieni życia". Jedni widzą w niej zmierzch, brutalne przejście z aktywności do bierności, inni wprost przeciwnie - złote lata, czas realizacji długo odkładanych marzeń.

Narratorka powieści Jolanty Kwiatkowskiej, która przeżywa jesień życia, postanawia uczynić ją na tyle kolorową, na ile się da. "Ja ocknęłam się jesienią. Zrozumiałam, że w życiu jest zbyt wiele trosk, przykrych niespodzianek, czasem ociężałych przeżyć, które zupełnie niepotrzebnie pielęgnujemy w sobie. I choć jest też bardzo wiele powodów do radości i zadowolenia, mnóstwo momentów wypełnionych miłością, chwile sprawiające nam przyjemność – te traktujemy po macoszemu. (…) Chciałabym, żebyście Wy obudziły się wcześniej. I już od dziś zaczęły dostrzegać każdą szczęśliwą chwilkę. Bo te zdarzają się codziennie" – pisze.

"Jesienny koktajl" wydany przez Wydawnictwo MG w ramach serii wydawniczej "Blaski i cienie" jest książką przede wszystkim dla nieco starszych czytelniczek, choć sądzę, że również te młodsze, czytając o życiu Alicji Pietrzak, mogą wynieść dla siebie z lektury sporo cennych przemyśleń i refleksji, na przykład odnosząc je do swojej przyszłości, czy też przyglądając się sposobowi, w jaki przeżywa jesień życia bohaterka przez pryzmat wyborów i doświadczeń swoich najbliższych.

To bardzo pozytywna książka, choć ktoś mógłby powiedzieć, że momentami naiwna. Ale to drugie bierze się zapewne stąd, że taka jest konstrukcja głównej bohaterki – raz odzywa się w niej niegroźna mentorka czerpiąca pełnymi garściami ze swoich doświadczeń, innym razem dziecko, które cieszą najprostsze rzeczy i które każdej radości musi dać głośno wyraz. Jest pewna swojej wartości, nie musi nikomu niczego udowadniać, wystarczy jej świadomość, że tak dużo w niej jeszcze życia i że wie, jak potencjał optymizmu przekuć w szczęśliwe dni i w osobiste spełnienie.

Może nie zawsze ten autorski strumień świadomości jest okiełznany, czasem żart nieco szczerbaty (np. rozmowy o seksie), ale nie sposób bohaterki nie polubić za to, że jest postacią tak pozytywnie nastawioną do życia, tak daleką od malkontenctwa, małostkowości i oceniania innych.

Jesienny koktajl" ma w sobie potencjał przebojowej literatury kobiecej. Kwiatkowska nie sili się na oryginalność, nie komplikuje fabuły. Zależy jej po prostu na podbudowaniu swoich czytelniczek i na stworzeniu optymistycznego przesłania: Nie oglądaj się na wiek i bierz z życia to, co najlepsze.

Jolanta Kwiatkowska "Jesienny koktajl"; Wydawnictwo: MG.; Format: 149 x 220 mm; Liczba stron: 160; Okładka: miękka; ISBN: 978-83-61297-57-4

Daniel Koziarski

Tagi: Jolanta Kwiatkowska, Jesienny koktajl, jesień życia,

<< Powrót

Papierowy Ekran 2009

FB PL

Kejos

HaZu

PL zmiany