Życie samo jest tylko wizją, snem (...) Nic nie istnieje poza pustą przestrzenią - i tobą! (...) Prawdą jest to, co odsłoniłem przed tobą; nie ma Boga, wszechświata, rodzju ludzkiego, ziemskiego życia, nieba i piekła. To wszystko jest snem - groteskowym i głupim snem. Nic nie istnieje prócz ciebie. Ty zaś jesteś jedynie myślą. Takie słowa znajduję w "Dyrygencie fal". Ich autorem jest Piotr Piątek? Nie. Marek Twain. Powyższe zdania to motto tomiku wierszy (wzbogaconego ilustracjami - szkicami ołówkowymi). Słowa Twaina znamy. A Piątka?

Się patrzy w ogień zwyczajnie naturalnie, się nie tęskni, się nie dyszy w kosmos nieprzenikalnie, się nie lęka się poczytalnie i niepoczytalnie, się nie cierpi w proch ścieralnie, w ruinę, w obłęd obracalnie. To słowa stworzone przez Edwarda Stachurę. Stworzone i zapisane w postaci opowiadań w książce "Się" (zbiór ukazał się trzydzieści trzy lata temu). Czy mamy do czynienia z czymś wyjątkowym? Owszem. "Się" jest dla tych, którzy tęsknią za słowami Steda, jak i dla tych, którzy nie mieli w swoim życiu jeszcze do czynienia z jego twórczością.

Nobliwa pani, autorka setek doskonałych wierszy, w 1996 roku uhonorowana Literacką Nagrodą Nobla. O kim mowa? Chyba każdy już wie, że ta krótka, encyklopedyczna wzmianka dotyczy Wisławy Szymborskiej. Głęboko osadzona w historii polskiej literatury współczesnej twórczość autorki "Nagrobka" jest źródłem wielu życiowych prawd. Uniwersalna konkluzja ma silnie wartościujące znaczenie, ponieważ dowodzi wielkości warsztatu Szymborskiej. Z całą pewnością jej działalność artystyczna nie podlega popularnemu ostatnio szufladkowaniu, wyraźnej klasyfikacji dorobku poety…

Wierzę, że każdy mój wiersz jest próbą kontaktu z drugim człowiekiem, którego mam w perspektywie jak wszyscy piszący, że nawet mój najbardziej zamknięty, samotniczo przemyślany, samotniczo napisany wiersz, jest próbą wychylenia się ku czytelnikowi - powiedział Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki. Teraz mamy możliwość zgłębienia jego najnowszego tomu poezji "Piosenka o zależnościach i uzależnieniach". Jak stwierdził Jacek Gutorow: - To kolejna wielka książka Dyckiego.