Pająk. Jad. Ofiara. Te trzy słowa to tytuły tej niewielkiej objętościowo książki, zapowiadające rodzaj obszaru fabularnego. To w nim autor umieszcza kilka postaci. Richard, Ève, Vincent, Alex i Vivianne to osoby, które połączyła niezwykle mocna i lepka sieć pajęcza. Nie można się z niej wyplątać. Jedynym wyjściem jest śmierć lub pozostanie we władzy tarantuli. Ale można też zawrzeć z nią pakt.

Może i diabeł ubiera się u Prady, ale najlepiej czuje się tam, gdzie mieszka, czyli w Prospect Park West na Brooklynie. Żeby tam dojść, warto dobrze ustawić nawigację, bo może okazać się, że mieszkamy z nim "pod jednym dachem".

Anne Rice - bez dwóch zdań, bez zawahania większość z nas natychmiast powie - "Wywiad z wampirem" (taki... nazwimmy go sobie - synonim). Książka okazała się sukcesem, a ekranizacja z Tomem Cruisem i Bradem Pittem (na marginesie - byli nominowanie do ZŁotej Maliny za Najgorszy Duet Filmowy; więcej - wygrali) nadal cieszy się sporym zainteresowaniem. Kiedy autorka nawróciła się na Katolicyzm, wampiry przegrały z aniołami. I tak narodziła się "Pokuta". W "Kirkus Reviews" napisano o niej: "Podróż w czasie, przemoc i średniowieczne szaleństwo... Anielsko inspirująca. Diabelsko pomysłowa". Coś dodać? Dziś polska premiera.

Barbarzyństwo świata, w którym żyjemy - oto zdanie wyrażające źródło inspiracji. Wypowiedział je autor, którego od dwóch lat nie ma już na ziemskim padole - Thierry Jonquet. O jednej z jego książek (nawiasem mówić, o niej dziś będzie) w "The Washington Post Book World" napisano: "Pomysłowa, elegancka, a zarazem przerażająca powieść". Skusiła nawet reżysera, który nigdy nie sięgał po materiał literacki - Pedro Almodóvar stworzył filmową wersję "Tarantuli". I tak już za kilka dni polski widz będzie mógł obejrzeć "Skórę, w której żyję" (nominacja do Złotej Palmy). Mimo wszystko zachęcam najpierw do obcowania z papierowym dzieło. Jeśli nie zrobiliście tego przy... poprzednim wydaniu ze stycznia 2008 roku.

Ból i pokrewne mu doznania, wśród których nie ma miejsca na radość życia spersonifikował się w twarzy Whoopi Goldberg. Projektant okładki do najnowszego wydania "Koloru purpury" Alice Walker, Maciej Trzebiecki wykazał się znakomitą intuicją plastyczną. W jego koncepcji oblicze aktorki dosłownie utożsamia się z przeżyciami i doznaniami Celii, jakie poznamy podczas czytania powieści. To idealne wprowadzenie w jej klimat.

Wiele gatunków filmowych – a nawet literackich - posiłkuje się schematem, w którym główny bohater najpierw przenika do wnętrza jakiejś organizacji, a potem usiłuje ją od środka zniszczyć. Biorąc jednak pod uwagę rachunek prawdopodobieństwa, z reguły podchodzimy do tych trzymających w napięciu historii z odpowiednim dystansem. Nie oznacza to jednak, że takowe operacje faktycznie nie mają miejsca. Joaquin "Jack" Garcia, kubański emigrant, przez dwadzieścia cztery z dwudziestu sześciu lat swojej służby w FBI pracował jako tajny agent, działając m.in. przeciwko skorumpowanym politykom i policjantom, kartelom narkotykowym, mafii, terrorystom i gangom.

Dzięki ostatniemu filmowi Petera Weira "Niepokonani" tematyka radzieckiego aparatu przemocy i gułagów, którą od zawsze Hollywood omijał dość szerokim łukiem, znalazła się na dużym ekranie. "Niepokonanych" oparto na popularnej niegdyś książce Sławomira Rawicza "Długi marsz", która jak się później okazało, oparta była zasadniczo na fikcji, a nie – jak deklarował autor – faktach.