Napisana w roku 1897 powieść o dziecku dorastającym w rodzinie dysfunkcyjnej doczekała się polskiej premiery. Szkoda, że dopiero po tylu latach, ale i wspaniale, że tak się stało. Fabuła tej powieści przypomina kostkę Rubika, ale tylko do momentu, w którym kwadraty kolorów zostają do siebie dopasowane. Tutaj układanie postaci i zdarzeń ma tak wiele wariantów, że trudno oczekiwać finału.

Stwierdzenie, że John Irving napisał bardzo interesującą powieść o poszukiwaniu i co ważne, o obronie swojej tożsamości seksualnej oraz o jej akceptacji, nie jest wystarczające. Pisarz proponuje bowiem czytelnikowi bardziej fascynujące zajęcie, jakim jest doszukiwanie się w fabule powiązań z Williamem Szekspirem i jego twórczością.

Zarówno pisarz, jak i tłumacz, siada przed czystą kartką papieru. Jednak obok tłumacza leży jeszcze książka napisana w języku twórcy. Czeka go skomplikowane zadanie - każde zapisane w niej słowo, frazę, zdanie oraz fragmenty, większe lub mniejsze, będzie przekładał na język, jakim posługuje się od urodzenia. Obcobrzmiące słowa dla niego są jak nuty, dla których będzie szukał odpowiedniego miejsca na pięciolinii. Tak wygląda początek jego procesu twórczego.

W przypadku powieści "Ostatnia noc w Twisted River" Johna Irvinga nie mogło być inaczej. Okazuje się, że pochylona pod naporem silnego wiatru sosna na okładce jest personifikacją jednego z głównych bohaterów. Autorem zdjęcia jest Everett Irving, syn pisarza. Drzewo jest identyczne z tym, jakie przez okno domu położonego nad jeziorem Hugon obserwował Daniel Baciagalupo i w jego wyobraźni odzwierciedlała ojca, Dominica.