» Strona główna
» tag: MatkiIrańska córka - Jasmin Darznik islojewska (2012-06-11)
Introspekcji w przeszłość matki towarzyszy owoc granatu, kładziony przez nią na brzegu wanny podczas kąpieli córki. Bo jak mawiał Mahomet, "jedz granaty, bo oczyszczają duszę z zazdrości i nienawiści". Czyje dusze wymagają odrodzenia? Lili? Czy również Sary oraz Jasmin?
Opowieści są jak lekarstwoisłojewska (2010-11-14)
Na jesienno-zimową melancholię, na długie i ciemne wieczory, na zimny wiatr i deszcz, na zmarznięte dusze najlepszym środkiem jest opowiadanie. Ma moc uzdrawiania i nie warto zaprzepaścić szansy na jego wysłuchanie. Słowa wypowiedziane mają większą siłę oddziaływania niż przeczytane. Są jak lekarstwo, pomagają w odnalezieniu drogi do samego siebie, kruszą mury, a kiedy już opowiadają kobiety, to nabierają szczególnej narracyjnej potęgi.
Wyznanie miłościkzarecka (2009-03-13)
Swojego czasu Waris Dirie zawojowała świat. Raz - na wybiegu obok słynnych modelek. Dwa - na scenie literackiej. Jej autobiograficzna książka "Kwat pustyni" doprowadziła do łez miliony czytelniczek. Podziwiały kobietę, która przeszła piekło, która obawiając się przymusowego zamążpójścia, uciekła z własnego plemienia (mając zaledwie trzynaście lat). Podziwiały kobietę, która przemierzając okrutny świat, dotarła do swojej ziemi obiecanej. Czy Dirie potrafi wybaczać? Przekonajcie się czytając "List do matki".Fatalne dziewięć miesięcy?kzarecka (2008-07-16)
Ciąża - całkiem przyjemny fakt. Nie licząc ciągłego zmęczenia w pierwszym trymestrze, zasypiania na stojąca, bądź, uchroń Boże, mdłości. Poza tym uczucia niezwykłe, stany emocjonalne godne pozazdroszczenia (te skierowane w stronę dziecka, bo pozostałe... chroń Boże świat przed kobietami w ciąży: ciężarne są albo kochane, albo takie, że lepiej byłoby je ukatrupić, niż ciągle wysłuchiwać). Dlatego wszystkie kobiety w stanie błogosławionym powinny przeczytać wznowienie "Notatek przyszłej matki". Risa Green opisuje zabawne perypetie godzenia ciąży z karierą zawodową. Matki - Teodora Dimowakzarecka (2008-06-27)
"Matki" Teodory Dimowej przeczytałam dość dawno temu. Książka wywołała wiele emocji. Zastanawiałam się, co zrobić? Usiąść po zamknięciu okładki i natychmiast pisać? A może wręcz przeciwnie – odczekać. Jak widać, decyzja wiązała się z drugim rozwiązaniem. Od wielu dni myślę jednak tylko i wyłącznie o niej. Najpierw robiłam to każdego dnia, następnie co kilka. A wszystko łączyło się z jednym wydarzeniem – Mistrzostwa Piłki Nożnej Euro 2008. Dziwne? Wręcz przeciwnie.Uzależniający kochankowiekzarecka (2008-05-23)
"Kochankowie mojej matki" to powieść, którą wychwala się na lewo i prawo. Parę cytatów: "Sunday Telegraph": - Powieść Hope'a, ze swoim dynamicznym, kolorowym, kolokwialnym wręcz stylem, to lektura uzależniająca., "The Guardian": - Poważna, ciepła książka, bezlitosna i zarazem subtelna., "The Times Literary Supplement": - Żywiołowa pochwała bezlitosnej prostoty życia w południowej Afryce. Tak, Christopher Hope ma się z czego cieszyć (zwłaszcza, że krytycy uważają powieść z 2007 roku za najlepsze dzieło autora). Powieść o kobiecie wyzwolonej w pierwszej połowie XX wieku jest w stanie zauroczyć większość. "Kochankowie..." to opowieść o fascynującej Kathleen.Matka dzieci transformacjikzarecka (2008-03-19)
Jest jedną z najgłośniejszych powieści bułgarskich ostatnich lat. W 2006 roku zdobyła prestiżową nagrodę Grand Prix dla Literatury Wschodnioeuropejskiej. Powieść podejmuje głębokie problemy współczesności, najmocniej ujawniające się w pokoleniu nastolatków - dzieci transformacji. "Matki" - taki tytuł nosi książka. Jej autorką jest Teodora Dimowa, którą zainspirowała tragedia, jaka rozegrała się przed laty w jednej z bułgarskich szkół. I na koniec cytat: - Wrażliwość i talent autorki sprawiają, że tę wartko, potoczyście napisaną powieść czyta się z wielkim przejęciem.Moja mama czarownicakzarecka (2007-05-25)
Gdzieś, kiedyś rozległ się Twój krzyk i przyszedłeś na świat. Narodziłeś się w bólu, cierpieniu i lęku mamy (chyba, że urodziłeś się przez cesarskie cięcie; wtedy ból i lęk przyszły później). Odcięto pępowinę i zacząłeś żyć sam. Rzecz oczywista, przy pomocy dorosłych. Teraz masz X lat. Teraz w kalendarzu widzisz sobotni Dzień Matki. Chcesz podziękować? Chcesz okazać swoją miłość? Kup książkę. Jaką? I tu pies pogrzebany...
