» Strona główna
» tag: PLEmigracja jest kobietą, dlatego kocha się ją... jak Irlandiękzarecka (2010-09-26)
Gosia Brzezińska przez cztery lata mieszkała w Dublinie. To pobyt właśnie w tym mieście zainspirował ją do napisania książki. Oto krótka historia powstania "Irlandzkiego koktajlu". Powieść reklamowana jest, jako nowe, pozytywne spojrzenie na emigrację, bez kompleksów, bez rozczarowań. Książka, jak twierdzi wydawca, wymyka się stereotypom. Przyjaźń, fascynacja, tęskonta, miłość - to wszystko znajdziecie w debiucie Brzezińskiej. Zainteresowanych zapraszam do lektury.Przypadki Tomasza Płachty. Życie i śmierć socjopaty - Daniel Koziarskidkornaga (2010-09-10)
Bez socjopatów świat były cholernie nudnym miejscem, pisze Daniel Koziarski w "Przypadkach Tomasza Płachty. Życie i śmierć socjopaty", trzecim, ostatnim tomie swojego cyklu o pewnym esencjonalnie zbuntowanym i emocjonalnie podminowanym człowieku z Trójmiasta.
Zmartwychwstanie, życie, śmierć, czyli codzienność socjopatykzarecka (2010-09-06)
"Kłopoty to moja specjalność, czyli kroniki socjopaty", następnie "Socjopata w Londynie" i... cisza. Zapowiadana trzecia część z cyklu jakby się gdzieś zapodziała. Całe szczęście nie poszła w otchłań krzemowej ziemi niczyjej, ani nie została spalona w kominku. Tomasz Płachta zmartwychwastał. Wprawdzie Daniel Koziarski "Przypadki Tomasza Płachty. Życie i śmierć socjopaty" nie wydał już w Prószyńskim, ale dla czytelnika jakie to ma znaczenie? Zanim przeczytacie recenzję najnowszej powieści Daniela (ba takowa już została napisana przez innego polskiego autora i czeka tylko na publikację na naszych łamach), dowiedzcie się, z czym będziecie mieć do czynienia.Chociaż Ty nadchodzisz, to ja zamordujękzarecka (2010-07-04)
Czasami przychodzi chwila, gdy chce się wymordować pół świata. Czasami przychodzi chwila, że znajdzie się jeden delikwent, którego należy zabić, ukatrupić i zakopać. Czasami... Czy właśnie owa chwila nadeszła? Grzmię i buczę, a On niechaj kuli się i skomli. ON - Daniel Koziarski. Ubić go? A jakże! A za co? A za to, iż nie przyznał się, że w antologii "Piątek, 2:45" znajduje się jego opowiadanie! Zamiast przybiec, przylecieć, szepnąć słówko - napisz, powiadom czytelników, to ten - besta jedna! - nic. Siedzi cicho. Choć zaczynam się zastanawiać - a może kiedyś tam coś wspominał? ... No nic, ukatrupię go. A wy, póki co, zaopatrzcie się we wspomnianą książkę. Mimo wszystko... uważaj na teściowąkzarecka (2010-07-04)
Na ekrany polskich kin właśnie weszła francuska komedia "Kobieta na Marsie, Mężczyzna na Wenus" (jak krzyczy plakat reklamowy, twórcami filmu są ci sami ludzie, którzy przyczynili się do sukcesu obrazów: "8 kobiet" i "Jeszcze dalej niż północ", choć... nazwisko pani reżyser nic a nic mi nie mówi). Zanim wybierzecie się do kin, możecie przeczytać książkę o tym samym tytule. Autorką jest Alix Girod de l'Ain. I z ciekawostek - wspomniana książka była wydana wcześniej pod tytułem "Po nie swoich stronach łóżka".Daj jej szansękzarecka (2010-03-15)
Lubię Holandię. Zupełnie jak Marta Lipczyńska-Gil (wydawca Hokus-Pokus). Choć mój sentyment do tego kraju nie pochodzi od wydawania książeczek dla dzieci z serii "Julek i Julka Annie M.G. Schmidt, a od pomarańczowych strojów reprezentacji narodowej Holandii w piłce nożnej, gdy byłam mała, a telewizory nie były ani LCD, ani LED, ani plazmą... Nie o wspomnieniach i sentymanetach tu jednak. Na rynku mamy nową serię "Z Tulipanem", a w niej książkę "Mała szansa" Marjolijn Hof. Przeznaczona i dla większych dzieci, i dorosłych. Nie ma w niej ani jednego zbędnego słowa (jak padło w raporcie jury Złotego Rysika). Piękna, wzruszająca opowieść. Nie przekreślaj jej, jeśli jesteś dorosłym czytelnikiem. Daj jej szansę.Kalorie, czyli przybiegł kolejny rokkzarecka (2010-01-04)
Minął kolejny rok. Podsumowań mamy tyle, że aż strach się w to zagłębiać. A postanowień? Jeszcze więcej! Na marginesie – nie mam żadnego. Jakoś tak wyszło. Zresztą… chyba nigdy ich nie miałam. Za leniwa jestem? Być może. Nie paliłam, więc rzucać nigdy nie musiałam. A ćwiczenia? Hm… Pewnie i tak bym nie podołała postanowieniu. Zatem nie ma takowego i jestem z tego powodu ogromnie szczęśliwa. Nowy rok, zero męczarni.
Flesz. Zbiorowy akt popświadomości – Hanna Samsonkzarecka (2009-09-23)
Nad najnowszą książką Hanny Samson PL objęła patronat medialny. Siłą rzeczy należało ją pochłonąć i zrecenzować. Zanim jednak po nią sięgnęłam, usłyszałam: "Beznadziejna. Nie da się tego czytać!", "Katastrofa!", "Nie trać na to czasu". Wyszłam jednak z założenia – mus to mus, "Krzyżaków" też czytałam, choć wolałam coś zupełnie innego.
