Płeć kulturowo-społeczna i płeć biologiczna. Oraz "bacza pusz", czyli dziewczynki, które rodzice zmuszają do bycia chłopcami, by ratować swą pozycję społeczno-zawodową w środowisku. By zgodnie z wielowiekową tradycją podnieść prestiż rodziny, czego nie gwarantuje urodzenie córki.

Dwanaście reportaży przyciąga swym klimatem niczym stacje kolejowe, przy których zatrzymuje się pociąg pędzący do Czyty przez Rosję. Warto wysiąść i wejść w ich reporterską fabułę. Aż żal, że nie ma wśród nich jednego z ostatnich reportaży Igora T. Miecika, "Szamani Czerwonej Gwiazdy".

Przyznam, że kiedy miesiąc temu wpadła mi w ręce przejmująca książka "Nagość życia. Opowieści z bagien Rwandy" Jeana Hatzfelda, przedstawiająca świadectwa Tutsi, którzy uszli z życiem podczas masakr, jakie organizowali Hutu, nie wiedziałem, że jest to ledwie część większej całości napisanej przez tego autora a traktującej o rwandyjskiej tragedii. Teraz, kiedy poznałem już opowieści ofiar, czas przyjrzeć się dokładniej katom – "Sezon maczet" odwraca perspektywę, stanowiąc znakomite uzupełnienie "Nagości życia". Trylogię książek o jednej z najbardziej zawstydzających zbrodni końca dwudziestego wieku podsumowuje "Strategia antylop", która opisuje krajobraz żałoby i trudnego zabliźniania się ran.

Drzwi do piekła zawsze stoją otworem. Trudno też ustalić jego granice, zwłaszcza, jeśli uświadomimy sobie istnienie powiedzenia, że "piekło jest na ziemi". Dla bohaterki powieści nie istnieją nawet jego kręgi. Ona w nim jest.

Miała prawie siedemdziesiąt lat, gdy postanowiła, a zarazem spróbowała nurkowania. Wtedy zobaczyła w wodzie dwa ogromne żółwie zielone. Zainteresowała się nimi. Wiecie, że zółwice składają jaja w miejscu, w którym się same narodziły? Małgorzata Szejnert (właśnie o Niej dziś mowa) zaczęła się zastanawiać - czy na tak mocno zabudowanym Zanzibarze żółwie mają szansę na potomstwo? To był impuls, który sprawił, że Szejnert zaczęła interesować się Zanzibarem. Nie, nie, nie bójcie się - "Dom żółwia. Zanzibar", to nie wykład z chelonologii. To piękna opowieść o wyspie, zamieszkałych tam ludziach. Historia, która was przyciągnie i oczaruje. Plusem (takim dodatkowym) jest piękne wydanie książki przez Znak.

Polska. Warszawa. Rok 2011. Wyglądam przez okno. Jest mroźna, słoneczna pogoda. Mam swój ciepły kąt, spokój, miłość kochanej osoby. Jakaś muzyka jazzowa w tle. Aromat kawy delikatnie pobudza ospałą, beztroską atmosferę. Rwanda. Rok 1994, kwiecień. Spokojny, wiosenny, niemal letni dzień przerywa huk wystrzału. Wybuch...

Cynik. Kpiarz. Bezwstydny, niepoprawny politycznie szyderca. Drodzy Państwo, przedstawiam niniejszym człowieka, którego zmysł poznawczy został wyostrzony i przeznaczony do odnajdywania przywar i wad narodowych, a umiejętność interpretowania tychże i opisywania w sposób nietuzinkowy, wprawia w zachwyt i niekontrolowane napady śmiechu.