Święty z Warszawy w świecie dojrzewania bez autorytetów
kzarecka
2010-09-09
15 września do księgarń trafi nowa książka Błażeja Dzikowskiego. To historia młodego chłopaka, cichego i spokojnego, który nie miesza się w sprawy innych, stoi z boku. Nie należy do grona ani tych silnych, ani popularnych. Taka chłopięca "szara myszka". Do czasu. Do czasu, aż za sprawą pewnego incydentu coś w nim pęka. Czy ze spokojnego chłopaczka może wyjść bestia (bez znaczenia, czy ową bestię można nazwać dobrą)? Czy bohater może sam stawić opór złu? Czy może, jak "Święci z Bostonu", na własną rękę wymierzać sprawiedliwość? Zachęcam do przeczytania "Strażnika parku".
O książce - Gabriel, spokojny i wrażliwy nastolatek, nie pasuje do otoczenia. Wyśmiewany i poniżany, schodzi z drogi bandziorom w klasie i na osiedlu. Do czasu, gdy zostaje napadnięty i pobity wraz ze swoją pierwszą w życiu dziewczyną. Policja umywa ręce, a wściekły Gabriel strzyże się na zero. W kieszeni ma broń... Czy oczyści miasto ze zła?
Fragment
Usiadł z tacą przy oknie. Rozwinął ciepły pakunek i ugryzł miękką, parującą kanapkę. Gorzkawy, mocny smak, zupełnie inny niż warzywa i sery. To mięso, pomyślał, ciało zwierzęcia. Ono doda mi siły. Jadł kanapki z mięsem i patrzył przez szybę na Aleje Jerozolimskie, na tłumy ludzi, tramwaje i samochody. Zapadał wieczór, wciąż duszny i gorący. Grubawa dziewczyna szła z torbą kupionych kosmetyków. Miała czarne kręcone włosy i płakała. Rozcierała pięścią łzy na pulchnej, czerwonej twarzy. Krótko ostrzyżony osiemnastoletni chłopak ze wzrokiem wyostrzonym soczewkami kontaktowymi jadł mięso i patrzył na ulicę. W nocy na ulicach pojawia się zło. Najedzony,wyszedł z baru i ruszył przed siebie. Warszawa zmieniała się, w Smyku nie było już McDonalda, w przejściach podziemnych znikały znajome sklepy i zamiast nich pojawiały się pawilony o dumnych nazwach: Bonus Club, Platinum, Las Vegas. W środkuwyrośnięte, podejrzane dzieci miasta siedziały przed automatami i wrzucały do nich monety. Niektóre rzeczy oparły się zmianom, na przykład salon fryzjerski Hest, z prastarym neonem, pokazującym nożyczki i pukle włosów, wśród których pojawiają się czerwone kółka, przypominające krople krwi z pokaleczonej czaszki. Nigdy tam nie był, może szkoda, że dzisiaj poszedł do salonu Irena. Pewnie w Heście byłoby drożej.
Nagle zrobiło się ciemno. Spojrzał na niebo. Nadchodziła ostatnia burza tego roku. Pół nieba błyskało w ciszy, raz po raz widział dwie, trzy błyskawice jednocześnie. Pojawił się wiatr. Przez ulicę przekoziołkowało białe styropianowe pudełko na jedzenie. W powietrzu zawirowały ulotki reklamowe i zerwane zza wycieraczek kartki, na których wypinały się dziewczęta z agencji towarzyskich. Pierwszy grzmot, jak ciężkie głazy staczające się ze zbocza. Pod ciemnymi, skłębionymi chmurami leciał samolot, Gabriel jeszcze nie widział samolotu tak nisko nad centrum miasta. Uciekał przed burzą. Wreszcie znikł w brzuchu czarnej chmury. Niech pada, niech wreszcie zacznie padać. Niech zmoczy mi klatkę piersiową, niech oddycham mokrym powietrzem. Chcę rozerwać wszystko, krzyknąć. Chcę zabić świat. Nagle poczuł mokre, chłodne dotknięcie na policzku. Kolejna kropla. Potem cztery naraz. Szum - i rozpadało się, nad miastem w jednej chwili zawisła wodna zasłona, powiał chłodny wiatr, który pochylił strugi deszczu. Ludzie krzyczeli i biegali, szukając schronienia. A on wpatrywał się w zamgloną, szumiącą przestrzeń, nagle oddychał swobodnie. I zrozumiał, że świat przez cały dzień czekał na tę chwilę, czekał na deszcz, jakby w jasnowidzeniu. Nic się nie działo, wszystko przysychało, świat wiedział, że niedługo będzie padać. I wreszcie się spełniło. Cała połowa nieba lśniła od błyskawic, niebo wibrowało od przeciągłych grzmotów. Stał w ulewie na jednej z ulic miasta, które stanie się jego nocnym domem.
Błażej Dzikowski "Strażnik parku" Wydawnictwo: Świat Książki; Format: 125 x 200 mm; Liczba stron: 320; Okładka: miękka; ISBN: 978-83-247-1986-0
KaHa
