LOve story?
kzarecka
2008-01-18
Dorota Masłowska napisała "Wojnę polsko-ruską pod flagą biało-czerwoną", w której monolog prowadzi naćpany chłopak. Z kolei właśnie ukazała się książka Magdy Skubisz, którą wydawnictwo reklamuje w następujący sposób: - Pod wpływem trunków rozgrywa się znaczna część wydarzeń opisanych w powieści, co w żadnym razie nie spłyca jednak treści i nie zagraża niewątpliwym walorom artystycznym utworu, a nawet jakby przeciwnie. Tu używki i tu używki, tu rozgrywa się większość "pod wpływem" i tu, jednak powieści... zupełnie inne. Oto "LO story" od byłej wojskowej instruktorki K.O. Udręczona młodzież intensywnie odreagowuje stres za pomocą rozlicznych używek, wśród których prym wiedzie alkohol kupowany od handlarzy zza ukraińskiej granicy zresztą.
Fragment
Master – próżny cherubinek o ambicjach inteligenta i metroseksualnym wyglądzie. Sylwetką przypominał łykowatego Animka, a z twarzy – starszą wersję Billa Kaulitza, z tym że nie znał niemieckiego, nie malował konturówką powiek i znacznie rzadziej marszczył czoło. Bogaty, piękny i popularny wśród stad dojrzewających przedstawicielek płci pięknej, potomek nuworysza z branży meblarskiej. Właściciel szpanerskiego płaszcza, peugeota 206 i imponującej kolekcji komputerowych RPG-ów. W dwóch słowach: nadęty dupek.
Zakochana w nim była bez pamięci...
Kasia – zwana Rybą – osoba niekonwencjonalna i bezkompromisowa. Dziecko przemytników z wszczepioną w genach umiejętnością podrażniania otoczenia merkantylnym uśmiechem. Arogancka, wybuchowa, mściwa, wyznająca mocno już przestarzały image hippiski i jeszcze bardziej archaiczne przekonanie o kształcącej roli literatury w życiu nastoletniego człowieka. Jednostka z co najmniej paru względów niezwykła – chociażby z racji całkowitej niepodatności na kaca, mimo spożywanych namiętnie hurtowych ilości alkoholu. Licealistka ze stale obniżanym sprawowaniem, między innymi za niebanalny wygląd, na który zazwyczaj składały się: wyuzdany makijaż, czarne paznokcie, kolczyki w nosie, uszach i innych eksponowanych miejscach, prócz tego tatuaże i mnóstwo, mnóstwo brzękadełek, tak ślicznie rezonujących podczas pisania na tablicy.
Krótko mówiąc: jeśli Ala posiadała tak zwaną najbliższą koleżankę – żeby nie nazwać jej szumnie "przyjaciółką" – była nią owa młoda dama, żądna wrażeń i zniszczona przez nałogi.
– Cześć, Lusia! – Kasia uściskała ją serdecznie, nie wyciągając papierosa z ust. – Cześć, Łukaszku! – Jak gdyby nigdy nic przywitała się z Masterem i otrzepała go z resztek słoniny. – Ładną masz czapkę. A gdzie Zenon z Nizin?
– Pewnie PKS się spóźnił.
– Albo krowa ocieliła...
– Albo kury nieso... – wyraził obawę Master. – Chodźmy lepiej w stronę budy, może Zenon się sam napatoczy.
Ruszyli w stronę budynku ogólniaka, bardzo ładnego, z lekko tylko obtłuczonym tynkiem. Budowla pęczniała godnością i majestatem; na krytym gontem dachu siedziały dwa zmarznięte gargulce, którym sople lodu zwisały z pazurzastych łapek. Z komina walił czarny dym i uroczyście wsiąkał w zasnute chmurami niebo.
Nieco niżej, pod szkolnym murem (na którym zawiedziony kibic naskrobał kredą: Jebać Czuwaj!, a poniżej zadowolony: Niech żyje Czuwaj!) Zenon Kobiałka, urągając wszechobecnej architektonicznej powadze, zamaszyście wycierał w śnieg mocno zabytkowe buty "Tatry".
– Co tam, Zeniu? Woziłeś obornik?
Zenon nieprzyjaźnie łypnął na Mastera spod filcowej czapeczki i nic nie odrzekł. Generalnie był małomówny.
– Burak, jak zaczną ci śmierdzieć butki, to Gnida wyrzuci cię z klasy i nie będziesz musiał pisać sprawdzianu – wytłumaczyła logicznie Kasia.
– Ale ja chcę pisać sprawdzian.
Nikt nie przewidział opcji istnienia człowieka, który chce pisać sprawdzian z matematyki, więc trójka interlokutorów zamilkła.
Magda Skubisz "LO story"; Wydawnictwo: Prószyński i S-ka; Format: 142 x 202 mm; LIczba stron: 280; Okładka: miękka; ISBN: 978-83-7469-653-1
KaHa
