"Potrzeba wielkich umiejętności, żeby poradzić sobie z tak wieloma chwytami narracyjnymi, a jednocześnie zachować przejrzystość fabuły i nie zdradzić zbyt wcześnie rozwiązania" ("Evening Standard"). Takie umiejętności posiada szkocka autorka kryminałów, która na swoim koncie ma przeszło dwadzieścia bestsellerów (a niektórzy marzą choć o jednym...) i wiele cennych oraz prestiżowych nagród. Nazywa się Val McDermid, a książka, która rozpoczyna serię o doktorze Hillu i detektyw Jordan to "Gorączka kości". Podobno "Gorączka..." jest wszystkim tym, czym powinien być świetny kryminał. Do sprawdzenia, nieprawdaż?
"Wzruszająca i rozśmieszająca do łez, mądra i głęboka powieść na dwa głosy" - takimi słowami reklamowana jest książka z prozy światowej wydawnictwa Amber - "Dobry pies". Czytaliście "Sztukę ścigania się w deszczu" (Garth Stein)? A może "Marley i ja" (John Grogan)? Zarówno Enzo, jak i Marley, potrafili sprawić, że czytelnik śmiał się, płakał, a przede wszystkim kochał i się zachwycał. Nie inaczej jest w powieści Susan Wilson, gdzie wielkim przyjacielem człowieka okazuje się niezwykły pies. Obaj byli na szczycie. Obaj są na dnie. Obaj stają się swoją drugą szansą... Bardzo zły pies. I bardzo zły facet...
Niezwykle ciekawie zapowiada się najnowsza powieść Margaret Atwood. Co można powiedzieć o książce "Rok potopu"? Zacytuję wydawcę: "Antyglobalistyczna, drapieżna, prorocza, obnażająca patologie systemów, wieszcząca wielką zagładę i wreszcie ochraniająca to, co najcenniejsze". A podobno to tylko początek niezwykłej podróży w przyszłość. Czy mamy na nią wpływ? Czy miłość, przyjaźń, dobre emocje są w stanie nie tylko uratować świat, ale i go odbudować? "Rok potopu" ukaże się już 20 września w serii "Proza" (Znak) - promującej książki, które intrygują, uwodzą, skłaniają do myślenia, dzieła wyróżnione nagrodami, przełomowe debiuty. 
Kiedy dostałam na skrzynkę informację o "Długim wrześniowym weekendzie", mającą w pierwszym zdaniu słowa " (...) zapowiada się na hit jesieni", oczywiście się nią zainteresowałam. Zaraz jednak uderzyło mnie wyrażenie - "dawna partnerka J.D. Salingera". Na czort to? Czy to najważniejsze? Nie. No ale może dla kogoś interesujące jest, że Joyce Maynard żyła z autorem "Buszująceg w zbożu". Dla mnie informacja zbyteczna (choć przecież was nią męczę). Zdecydowanie ważniejsze jest, iż książka zdobywa w USA świetne recenzje, jej wersja kinowa ma trafić do kin jeszcze w tym roku, że powieść zajmuje czołowe miejsca na listach bestsellerów, prawa do przekładu kupiło kilkanaście krajów i... że w Polsce będzie do kupienia pod koniec września!
Dość frapująco zapowiada się wydany kilka dni temu "Wąż w kaplicy" autorstwa Tomasza Piątka. Autor między innymi "Heroiny" i "Pałacu Ostrogskich" (ten drugi tytuł był w finale Literackiej Nagrody Nike 2009) w swojej najnowszej powieści zadaje pytanie: "Jak pojąć naród poddany dziwnej hipnozie poświęcenia, kraj świętych wybuchów, gdzie co pokolenie oddaje się w ofierze najmądrzejszych i najdzielniejszych?". Do poszukiwań, zrozumienia autor wybrał bohatera, który został... nazistą. Do jakich interesujących odkryć dojdzie Adreas Issli?
Nie będę silić się na wymyślanie specjalnego tytułu dla tej informacji, gdyż ten, który stworzyła dla swojej książki Debra Adelaide, jest najlepszy. "Domowy poradnik umierania" to "powieść sławiąca życie". W "Good Reading" napisano o niej: "Pełna humoru, ciepła i smutku - zupełnie jak życie". O tym, że można przygotować rodzinę na śmierć, udowodnił kiedyś Randy Pausch w niezwykle wzruszającym "Ostatnim wykładzie". Profesor z Pittsburgha sam był jednak na nią przygotowany. Co zrobić, gdy jest inaczej? Przed bohaterką Debry Adelaide stoi jedno z najtrudniejszych zadań. 
Arne Dahl - każdy miłośnik kryminałów powinien zapamiętać ten pseudonim szwedzkiego (znowu Skandynawia!), wielokrotnie nagradzanego pisarza, krytyka i badacza literatury (prawdziwe nazwisko - Jan Lennart Arnald). W "Stern" napisano: "Znasz już książki Henninga Mankella. Czas, by przeczytać coś Arne Dahla". Z kolei w "Die Zeit" padły słowa: "Dahl pisze najlepsze powieści kryminalne naszych czasów". Do tego okładka "Misterioso", która mówi, że przyjemnie nie będzie. Jednak nie o przyjemność w thrillerach chodzi! Intryga, zbrodnia, tajemnica! A to wszystko posiada ten pierwszy kryminał z serii o Drużynie A (specjalna jednostka dochodzeniowa w Szwecji). Powieść wzbudziła międzynarodowe zainteresowanie, świetnie sprzedała się w Szwecji i w Niemczech, a prawa do przedruku sprzedano do dwudziestu państw. Ach, jest i u nas!
Przyznam szczerze, ze jestem nieco zdziwiona. Krystyna Januszewska napisała do tej pory sześć książek. I niestety wszystkie przeszły bez echa. Najnowszą - "Ostatnia kwadra Księżyca", wzieliśmy pod swoje skrzydła i wam prezentujemy (w niedługim czasie pojawi się recenzja; będzie również wywiad z autorką). I nagle okazało się, że informacja o powieści cieszy się bardzo dużym zainteresowaniem. Czy zatem rzeczywiście wszystkie poprzednie publikacje znane były tylko nielicznym? Intrygujące... W dzieciństwie Januszewska miała objawy autyzmu. Czyżby zatem kolejny "genialny głupiec"? Autorka w miarę upływu lat pokonywała własne bariery i konsekwentnie realizowała marzenia. Nie boi się. Robi to nadal. Dziś fragment jej najnowszej książki.
