Książka byłego funkcjonariusza operacyjnego Centralnego Biura Śledczego (Wydział do Walki ze Zorganizowaną Przestępczością Narkotykową) miała być takim cichym hitem. Wydana przez niewielką Brantę, polecana nie przez krytyków, lecz internautów (zatem zwykłych, szarych ludzi, których fabuła ma nie zanudzać). Czy stała się owym hitem?
Nad najnowszą książką Hanny Samson PL objęła patronat medialny. Siłą rzeczy należało ją pochłonąć i zrecenzować. Zanim jednak po nią sięgnęłam, usłyszałam: "Beznadziejna. Nie da się tego czytać!", "Katastrofa!", "Nie trać na to czasu". Wyszłam jednak z założenia – mus to mus, "Krzyżaków" też czytałam, choć wolałam coś zupełnie innego.
Pamiętam, jak przed kilkoma laty znajomy Słowak był gotów rzucić mi się do gardła za żartobliwą supozycję, że Janosik był Polakiem. Nic dziwnego, bo ten słowiański Robin Hood stał się dla Słowaków niemal dobrem narodowym.
Sekret prawa przyciągania – jeśli chcecie go poznać, możecie sięgnąć po książkę Agnieszki Przybysz. O owej pani niewielu, a może nikt z czytelników nie słyszał. Czy powinien? To zależy. Podobno jej publikacja i zawarte tam rady sprawdziły się w przypadku wszystkich Polek i Polaków, którzy zastosowali je w swoim życiu. Może zatem warto dowiedzieć się, z kim mamy do czynienia? I właściwie - czy mamy przed sobą łatwe zadanie?
"Mam znowu doła / Znów pragnę śmierci / Wszystkie formy samobója / Przed oczyma stają mi" śpiewa w ironicznym utworze Kur "Jesienna deprecha" Tymon Tymański. Przyjęło się uważać, że jesieni towarzyszy depresja, że wraz ze spadającymi liśćmi, opadają odpowiednio nasz nastrój i nasze morale.
Bardzo chciałam przeczytać tę książkę. Czułam podskórnie, że właśnie u Colette usłyszę literacką prawdę o miłości i erotyzmie kobiecym. O pragnieniu i różnych rodzajach spełnienia. I o samotności wynikającej z niespełnienia. O wyborach. O poszukiwaniu miłości wyjątkowej, czystej. No właśnie, a co to w ogóle znaczy czyste?
Pamiętam, jak przed kilkoma laty znajomy Słowak był gotów rzucić mi się do gardła za żartobliwą supozycję, że Janosik był Polakiem. Nic dziwnego, bo ten słowiański Robin Hood stał się dla Słowaków niemal dobrem narodowym.
Z okładki książki dowiadujemy się, że jej autor postanowił ukryć się pod wymyślonym nazwiskiem, oddając głos stworzonym przez siebie bohaterom. Trochę szkoda, bo zważywszy, że „Potwór i panna” to rzecz nieszablonowa, wieloznaczna, wielopłaszczyznowa i po prostu znakomita literacko, nie wiadomo teraz, komu gratulować tego udanego twórczego eksperymentu.
